Terug naar overzicht

Zó krijgt Jarl toch toegang tot het warmwaterparadijs van Viterbo

Jarl gaat graag naar de warmwaterbronnen in Viterbo. Maar daar mag je niet zomaar komen badderen. Er is een doktersverklaring nodig…

‘Soms gebeurt het al in december, soms pas eind februari, maar iedere winter komt er vroeg of laat een dag waarop ik zin krijg om naar het paradijs te gaan. Of specifieker: om naar Viterbo te gaan. Viterbo is een van die geweldige Italiaanse steden waar een wandeling door het oude centrum de perfecte historische ervaring nadert.

Alsof je door je middeleeuwen loopt
Dankzij de afwezigheid van auto’s en scooters, de eeuwenoude gebouwen en de steegjes die opeens veranderen in overdekte tunneltjes en vlak daarna weer trapjes worden en dan weer bruggetjes, heb je om de haverklap het gevoel alsof je door de middeleeuwen loopt. Als je de paar verdwaalde antennes op de huizen negeert, is het tijdens een wandeling door Viterbo onmogelijk in te schatten is of het 2020 is of juist 1535. 

Pauselijke warmwaterbaden
Het maakt Viterbo tijdens elk seizoen al de moeite van het bezoeken waard, maar zodra de winter aanbreekt, komt er nog een extra argument bij. Namelijk de Terme dei Papi – de pauselijke warmwaterbaden even buiten de stad. Vroeger was dat de plek waar de pausen Alexander, Clemens, Martinus en Urbanus pootje kwamen baden en er stiekeme verbonden sloten met keizer Frederik Barbarossa, maar inmiddels zijn ook gewone stervelingen er welkom.

Badderende en keuvelende Italianen
Omdat de warmwaterbaden vlakbij een vulkanische sulferbron liggen, waardoor het water altijd heerlijk op temperatuur is, trekken iedere winteravond talloze mannen en vrouwen naar het buitenbad toe om er de dag door te nemen. Vooral als het buiten echt koud is, waardoor de dampende stoom het zicht op de rest van de wereld vertroebelt en het enige dat je ziet groepjes badderende en keuvelende Italianen zijn, weet je: dit is precies zoals de badhuizen in het oude Rome geweest moeten zijn. Als straks Publius Cornelius Scipio langs komt drijven en mij vertelt over de Tweede Punische Oorlog, zou ik niet eens verrast zijn. 

De doktersverklaring
Eigenlijk is er maar een nadeel aan de Terme dei Papi, namelijk de gecertificeerde doktersverklaring die nodig is het bad te betreden. Dat is een probleem want hoewel ik al vijf jaar in Italië woon en ik in die periode tweemaal de paus een hand heb gegeven, de president en de premier heb ontmoet, thuis ben geweest bij Ennio Morricone, heb rondgesnuffeld in de geheime archieven van het Vaticaan, koffie heb gedronken met prinses Doria Pamphilj en een voormalig huurmoordenaar van de Siciliaanse maffia heb geïnterviewd, is een ding voor mij altijd schier onmogelijk gebleven: het verkrijgen van die gecertificeerde doktersverklaring. 

Gluren door de hemelpoort
Dat een doktersverklaring niet makkelijk te verkrijgen is komt omdat je een huisarts nodig hebt. Deze kan je echter alleen bezoeken mits je in het bezit bent van een Italiaanse ziektekostenverzekering, die uiteraard enkel te verkrijgen is met een gecertificeerde doktersverklaring op zak. De eerste keer dat ik de Terme dei Papi aandeed, baalde ik dan ook als een stekker. Ik dacht: zo moet het hiernamaals voor sommigen voelen. Je staat op de rand van het paradijs, en kunt al door de hemelpoort heen gluren, alleen mag je niet naar binnen.

Profiteren van het paradijs
Maar godzijdank is een dichte deur in Italië nooit echt afgesloten want net toen ik naar de uitgang liep, schraapte de vrouw achter de kassa haar keel en zei: ‘Meneer, ik ken nog wel een arts in de buurt. Zij kan u eventueel testen?’ ‘Prima,’ zei ik verbaasd. ‘Prima,’ zei de arts even later toen ze de uitslagen bekeek. ‘Maar,’ keek ze opeens bedenkelijk, ‘je bloeddruk is wel wat aan de lage kant. Gelukkig heb ik daar de perfecte oplossing voor. ‘Als u gelijk een espresso drinkt bij die bar daar aan de overkant’ – ze wees naar een bar waar gek genoeg alleen maar mensen zaten die vlak daarvoor nog in de rij van de arts stonden en waarvan de barvrouw verdacht veel op de arts zelf leek (het zouden zussen kunnen zijn) – ‘dan zet ik mijn handtekening en mag u de baden betreden.’ 

Uiteindelijk is het in Italië altijd mogelijk het paradijs te betreden, dacht ik toen ik even later in het dampende water dreef. Zolang er genoeg mensen van meeprofiteren.’

BEKIJK OOK:

Jarl van der Ploeg woonde en werkte als correspondent in Rome en schreef daarover het boek Wegens vakantie gesloten. Met ons deelt hij de hoogtepunten.

Wil je dagelijks op de hoogte blijven van de laatste nieuwtjes en leukste vakantietips uit Italië? Volg De Smaak van Italië op Facebook!