Thuis in Italië | Op bezoek bij Adje Middelbeek

Mijn buurman is een gepensioneerde chef-kok, hij bakt de heerlijkste crostata’s en brengt me met Vrouwendag een mimosataartje. Pasgeleden hing er nog een zak met lauwwarme kersen aan de deur. Natuurlijk deel ik ook mijn bak- en kookkunsten met al deze mensen: ik voorzie ze van speculaasjes, borstplaat, kerststollen, amandelstaven en gevulde speculaas. Of ik maak van het zwijnenvlees een heerlijke stoof en nodig ze uit voor een copieus maal. Want dit is wat mij met Italianen verbindt; de grote passie voor eten, altijd bereid met de beste en meest verse producten.

Die passie voor eten kom je echt overal tegen. Een Italiaanse peuter kan voordat hij zijn eerste woordje spreekt allang het che buono gebaar (wat lekker) maken; na zijn eerste hapjes prikt hij met zijn linker wijsvinger in zijn wang en draait die dan twee keer heen en weer. Eenmaal volwassen is de liefde niet over. Als je in Italië met iemand una chiacchiera maakt, een babbeltje, gaat dat al snel over eten. In de rij bij het postkantoor, als je bij de bar een caffè al banco achteroverslaat of in de supermarkt als je een moot vis wil kopen en aan de verkoopster vraagt hoe je hem moet bereiden. Iedereen om je heen weet dan wel een lekker recept en we nemen er allemaal de tijd om het daar úítgebreid over te hebben. En dat is vaak weer een cadeautje.