Oorsprong van Rome

Volgens de legende zou Rome gesticht zijn door de tweeling Romulus en Remus. Hun moeder was de Vestaalse maagd Rhea Silvia en hun vader de oorlogsgod Mars. Rhea Silvia werd opgesloten en de tweeling werd te vondeling gelegd. Ze werden gevonden en gezoogd door een wolvin. Later voedde de schaapherder Faustulus, die op de Palatijnse heuvel woonde, hen op. Toen ze wat ouder waren, besloten de jongemannen een stad te stichten op de plaats waar ze waren gevonden. Ze kregen echter een dodelijke ruzie over wie van beiden over de stad zou gaan heersen. Hierbij doodde Romulus zijn tweelingbroer. Daarmee werd Romulus de eerste koning van Rome en tevens de naamgever van de stad.

In werkelijkheid kent Rome een ontstaansgeschiedenis die vergelijkbaar is met veel andere steden. Rond 1.000 v.Chr. zouden de eerste Latijnen nederzettingen hebben geplaatst op de heuvels Palatijn en Esquilijn. In de eeuwen die daarop volgden, raakten ook de andere heuvels bewoond. In de vierde eeuw v.Chr. bestond de stad uit zeven heuvels en werd toen ommuurd.

Romeinse Keizerrijk

De grootste bloeiperiode kende Rome tijdens het ontstaan van het Romeinse Rijk, dat van 753 voor Christus tot 476 na Christus bestond.

De keizers van Rome wilden dit Rijk zo groot mogelijk maken. Daarom begonnen ze onder keizer Octavianus, die later de titel Augustus kreeg, omliggende gebieden te veroveren. Op het hoogtepunt besloeg het Romeinse Rijk een gebied dat van Schotland tot Iran liep en van Midden-Duitsland tot Zuid-Egypte. Ook een deel van Nederland werd veroverd. De rivier de Rijn was de grens van het Nederlandse deel van het Romeinse Rijk.

In alle gebieden waar ze heersten, was het Romeinse recht van toepassing en bouwden de Romeinen wegen, bruggen, forten en aquaducten volgens het Romeinse ontwerp. Ook in de stad Rome kun je vandaag de dag nog veel bezienswaardigheden bezoeken die uit die periode dateren.