Penisola del Sinis, het mooiste schiereiland van West-Sardinië

Schiereiland Sinis

Wie de veelgeprezen kustlijn van Alghero naar Bosa achter zich laat en de kronkelende SS292 aan de westkust van Sardinië door een ruig berglandschap verder volgt naar het zuiden, komt zo’n veertig kilometer later uit op het lagergelegen schiereiland Sinis. Hier maakt het bergmassief plots plaats voor een wijds landschap met slootjes vol riet en halfhoge struiken als jeneverbes, brem, mastiekboom en aardbeibomen. Paarse bollen kleuren de wildbegroeide artisjokvelden en wijnranken met druiven voor de befaamde vernacciawijn hangen te rijpen in de zon. Aan de kust bevinden zich de stranden waar het water zo’n ongekend blauwe kleur heeft dat je weinig verbeelding nodig hebt om je op de Caraïben te wanen. Voor wie liever de geschiedenis in duikt, zijn er onder andere de opgravingen van de Fenicisch-Romeinse stad Tharros en de ‘Giganten van Monte Parma’ in het museum van Cabras. 

Zilverzand

In het noorden van het schiereiland bevinden zich halverwege de route naar de kust twee zoutmeren: Stagno (meer) Is Benas en het grotere Stagno Sale Porcus. Deze meren maken deel uit van een 115 hectare groot natuurreservaat en zijn een belangrijke plek voor kraanvogels en flamingo’s uit de Camargue die hier een tussenstop maken op weg naar Noord-Afrika. ’s Winters verandert de regenval dit gebied in een drassige foerageerplek voor duizenden dieren. In de zomer drogen de meren op tot een witte vlakte die zo hard is dat je er zelfs overheen kunt wandelen.

Gewilde plek voor zonaanbidders op Penisola del Sinis

De kust is hier rijk aan grillige kliffen van kalksteen en kwartsstranden die alleen via een kleine weg of een zandpad te voet bereikbaar zijn. De stranden Is Aruttas en Mari Ermi staan bekend om hun spierwitte korrels kwarts en zijn een gewilde plek voor zonaanbidders. Deze kwartskorreltjes zijn restanten van een granieten gebergte dat in miljoenen jaren steeds meer is geërodeerd. Daarvan resteert nog slechts het nabijgelegenMalu Entu, ‘slechte wind’, de oorspronkelijke naam van Isola Mal di Ventre. Kwarts is het hardste en duurzaamste minerale bestanddeel van graniet dat door constante golfslag tot kleine, ronde korreltjes is gevormd, die uiteindelijk zijn aangespoeld aan de kust. Het is misschien erg verleidelijk om een handjevol van dit ‘zilverzand’ als souvenir mee naar huis te nemen maar overal wordt met borden aangegeven dat dit ten strengste verboden is. Bij meenemen van dit zand als souvenir riskeer je een fikse boete en zelfs een gevangenisstraf. Geniet dus liever van het masserende gevoel dat het aan je voetzolen geeft en neem een frisse duik in het water dat er zijn felblauwe kleur aan te danken heeft. 

Gevonden giganten 

Als je vanuit de kust naar het zuiden rijdt, passeer je de plek waar de Giganten van Monte Prama in 1974 bij toeval in een weiland zijn gevonden. Deze raadselachtige zandsteensculpturen van 2 tot 2,5 meter hoog uit de tijd van de Nuraghe, een beschaving uit de bronstijd op Sardinië waarvan overal op het eiland resten vinden zijn, lagen in talloze stukken verspreid over het terrein. Tussen 1975 en 1979 zijn er circa vijfduizend stukken opgegraven en naar het Nationale Archeologisch Museum in de hoofdstad Cagliari gebracht, waar ze tot het begin van deze eeuw in opslag bleven liggen. Uiteindelijk zijn ze na restauratie overgebracht naar het museum in Cabras waar ze tentoongesteld worden. Een bezoek aan het museum (Museo Cabras) is zeker de moeite waard. 

Tip: Bewaar het toegangskaartje als je van plan bent Tharros in het zuiden van Paris del Sinis te bezoeken, want het is tevens geldig voor een bezoek aan het opgravingsterrein.

Bottarga 

Het stadje Cabras zelf staat vooral bekend om zijn ‘bottarga’-productie. Dit zoute streekproduct wordt ook wel ‘het goud van Cabras’ genoemd omdat het vanwege het intensieve productieproces vrij kostbaar is. Zwangere harders die naar het meer van Oristano zwemmen worden hier in een soort bassins gevangen voor hun kuit. De visseneitjes worden verwijderd, in zout gelegd en uitgespreid op houten planken om te drogen. Deze regionale delicatesse wordt vaak in plakjes gegeten als antipasti op geroosterd brood met olijfolie of over pastagerechten gestrooid als smaakmaker.  

Spaghettiwesterns 

Op zo’n 6 kilometer van Cabras vind je San Salvatore, een verlaten nederzetting die rond een kerkje is gebouwd dat op een prehistorisch heiligdom staat. Tussen 1967 en 1999 werd het dorp gebruikt voor spaghettiwesterns. Italiaanse filmmakers zoals Sergio Leone hadden niet voldoende budget om in Amerika te filmen en de omgeving van San Salvatore vertoonde zoveel gelijkenis met de landschappen van het Amerikaanse westen, dat het de ideale locatie bleek voor hun films. Het verhaal gaat dat zelfs lokale boeven een rol kregen omdat zij dienden als perfecte figuranten. Er was een houten saloon nagebouwd waar toeristen een drankje konden bestellen maar deze brandde uiteindelijk af en werd niet meer vervangen. 

Zuidelijkste puntje

Op het zuidelijkste puntje van het schiereiland, zo’n 6 kilometer verderop, liggen de ruïnes van de oude stad Tharros. Rond 730 v. Christus werd dit als handelskolonie gesticht door de Feniciërs en wist zich onder het bewind van de Puniërs, die twee eeuwen later de macht in de Middellandse Zee overnamen, te ontwikkelen tot een van de belangrijkste havensteden op Sardinië. Ook tijdens de Romeinse bezetting, die een slordige 500 jaar later begon, bleef Tharros eeuwenlang haar welvarende positie houden. De stad raakte echter na de eerste eeuw na Christus in verval doordat de inwoners als gevolg van voortdurende aanvallen van Arabische zeerovers wegtrokken en een nieuwe stad, het huidige Oristano, meer landinwaarts stichtten. 

Korintische zuilen 

Van de twee Korinthische zuilen, die zich dicht bij zee bevinden en symbool staan voor Tharros, is slechts één kapiteel nog origineel; de zuilen zelf zijn helaas reconstructies van beton. De restanten van verschillende huizen, baden, heiligdommen en zelfs een kleine arena liggen nog wel steeds tegen de heuvel Su Murru Manu (De Grote Muur) en kun je van dichtbij bezichtigen. Bijzonder is dat men in die tijd al beschikte over een rioleringssysteem; de rioleringsbuis onder de hoofdstraat van zwart basalt, was verbonden met de huizen aan weerskanten van de straat en liep aan de andere kant uit op zee. Ook de vier meter dikke verdedigingsmuren die door de Puniciërs van blokken basalt en zandsteen zijn gebouwd doen je verbazen over het vernuft van deze oude beschaving.  

Vaalroze vuurtoren 

Om op het terrein te komen kun je je met een toeristentreintje vanaf de parkeerplaats naar boven laten vervoeren maar het is ook mogelijk via een zandpad te voet te gaan. Voor een mooi uitzicht over Penisola del Sinis en de golf van Oristano kun je de nabijgelegen Spaanse toren van San Giovanni beklimmen die als uitkijktoren heeft gediend om de stad te waarschuwen voor Arabische invallen. Wil je de uiterste zuidpunt, Capo San Marco, bezoeken, dan kun je de circa 2 kilometer wandelroute volgen die begint boven het opgravingsterrein en eindigt bij de vaalroze vuurtoren. Onderweg word je getrakteerd op prachtige uitzichten over het Capo San Marco, Stagno di Mistras en de regio Oristano aan de overkant. 

Eten & drinken op Penisola del Sinis

Proef Vernaccia
In het gebied ten noorden van Oristano wordt al eeuwenlang Vernacciawijn geproduceerd. Dit is een ‘volle’ wijn die minstens drie jaar in eiken vaten is gerijpt en is een van de bekendste witte wijnen uit Sardinië. Bij een maaltijd in deze streek mag een glas Vernaccia dus niet ontbreken!

1. Il Caminetto
Dit ogenschijnlijk bescheiden restaurant met een Michelinster serveert lokale visspecialiteiten waaronder de bottarga van Cabras. Probeer hier de heerlijke seadas, een toetje met honing en kaas. Via Battisti 8, Cabras  

2. Da Marina Pau
Na een bezoek aan Tharros kun je hier een lekkere pizza halen. Het restaurant lijkt in de eerste instantie op een gewone strandtent maar het eten, en de bruschetta in het bijzonder, is heerlijk. Via Lungomare 7, San Giovanni di Sinis 

3. Vento Maestr – Lido Bar Trattoria
Op een mooie locatie aan de rand van San Giovanni di Sinis kun je genieten van visgerechten uit de streek. Het terras biedt een prachtig panorama.Via Lungomare, snc, San Giovanni di Sinis  

Stranden op Penisola del Sinis

Langs de hele kust van Penisola del Sinis zijn prachtige stranden te vinden. Sommige zijn lang en druk in de zomermaanden, andere liggen verscholen tussen de kliffen en bieden een rustige plek om te zonnen en te zwemmen.

1. Spiaggia di Putzu Idu 
Vlak bij het plaatsje Putzu Idu ligt dit lange strand met langzaam aflopend strand. Hierdoor is het vooral geliefd bij surfers en druk bezocht door families met kinderen.

2. Spiaggia di Is Arutas
Vanaf een brede parkeerplaats loop je langs een drassig landschap naar het spierwitte kwartsstrand. Prachtig blauw water nodigt uit voor een heerlijk dagje strand, neem wel een parasol mee want beschutting is er niet.  

3. Spiaggia di Mari Ermi 
Door velen meer gewaardeerd dan het bekendere Spiaggia di Is Arutas. Het is een kilometerslang zandstrand van witte kwarts en het heeft een restaurantje. Zelfs in het drukke seizoen is hier wel een plek te vinden. Het kan hier wel hard waaien.

OOK LEUK
Mooie maskers
Bij een bezoek aan Tharros is de kans groot dat je kunstenaar Graziano Viale  ziet zitten op zijn tuinstoel. Hier creëert hij dierkoppen en verkoopt hij houten maskers die al eeuwen gedragen worden door “Mamuthones”. Er werd eeuwenlang gedacht dat deze Mamuthones met behulp van hun donkere maskers en zware klokkenbellen demonen konden verjagen.

Tijdens carnaval begeven deze figuren zich nog altijd door de straten, schuddend met hun schouders om een ritmisch geluid met de bellen te maken. Graziano’s maskers worden internationaal geëxposeerd en veelvuldig gebruikt bij vooraanstaande theater- en dansgezelschappen in binnen- en buitenland. Aan de voet van de heuvel van Tharros biedt hij je de kans om een uniek kunstwerk van leer voor een kleine prijs te bemachtigen. 

Eén na oudste kerkje
Aan de rand van het gehucht San Giovanni di Sinis, steekt de kleine rode koepel van de gelijknamige kerk net boven de rest van de lage bebouwing uit. Dit uit zandsteen opgetrokken kerkje is na de San Saturnino in de hoofdstad Cagliari, de oudste kerk op Sardinië. Het stamt uit de Byzantijnse periode maar heeft een vroeg-Middeleeuws uiterlijk dankzij een aantal verbouwingen uit de 9e en 11e eeuw. Een drietal vensters en een achthoekige opening boven de ingang, ook wel ‘oculus’ (oog) genoemd zorgen voor de verlichting van het eenvoudige interieur. Het kerkje is vrij toegankelijk en de hele dag geopend. 

Tekst en fotografie: Norma van der Horst