Terug naar overzicht

Een B&B runnen in Italië, ervaringen van 4 Nederlanders

Jaarlijks vertrekken tientallen Nederlanders naar Italië om een B&B te beginnen. Bij de één wordt het een daverend succes, de ander staat drie jaar later nog te klussen aan een half vervallen ruïne, weer een ander keert een illusie armer terug naar Nederland. Wij spraken een aantal ervaringsdeskundigen.

Familie Mensing, in Umbrië

In 2020 verkassen Rosalie, Jean Paul, Dylan en Isabella Mensing naar Baschi in Umbrië, waar ze een agriturismo en glamping beginnen in een vervallen pand met een groot stuk grond. Ze krijgen tegenslag na tegenslag te verwerken

Illegaal of kapot

‘Dat wij hier ondertussen nog geen zenuwinzinking hebben gehad is ongelooflijk’, zegt Jean Paul Mensing. ‘Vrijwel alles aan de agriturismo die wij in 2020 hebben overgenomen was illegaal of kapot. Het dak lekte, de riolering was niet gecertificeerd, de gasleiding klopte niet, het zwembad beschikte niet over de juiste vergunningen en ga zo maar door. De bureaucratie is een wespennest en wij proberen ons daar doorheen te worstelen om de ellende die de vorige eigenaar heeft veroorzaakt op te lossen.’ ‘En daarvoor moet je een heel lange adem hebben’, zegt Rosalie Mensing.”

Opnieuw beginnen?

Samen met hun twee kinderen vertrekken ze in maart 2020 naar Umbrië, waar ze, in de buurt van Baschi, een glamping- terrein en een aantal gastenverblijven gaan runnen. ‘Regelmatig hebben we gedacht: kunnen we dit niet beter verkopen en op een andere plek in Italië opnieuw beginnen? Maar bureaucratie en maffia vind je overal. Op een gegeven moment besloten we dat we hier liever alles helemaal legaal en kloppend maken dan dat we ergens wéér vanaf nul moeten beginnen’, zegt Rosalie.

Emigreren

Dat ze samen naar Italië zouden emigreren wordt na hun kennismaking snel duidelijk. Zij heeft dan jarenlang in Istanbul gewoond en hij al op andere plekken in de Laars. ‘We waren gewend aan een mediterrane cultuur, waar je zomaar binnen kunt vallen bij vrienden en buren en je altijd welkom voelt’, zegt Rosalie. En ondanks de grote financiële tegenslagen die ze tot nu toe hebben gehad, zijn ze nog altijd blij met hun keuze. ‘Dit is de beste baan ter wereld. We zijn de hele dag buiten, of het nu zomer of winter is. We mogen de hele dag dingen maken, van mooie speelplekken tot terrassen of uitzichtpunten. Dat gevoel, dat we met elkaar bouwen aan iets moois van onszelf, dat is groter dan de ellende die ons soms overkomt’, zegt Jean Paul.

Goedkoper leven

‘We geven onszelf altijd een dag of twee om slecht nieuws te verwerken, daarna zetten we een knop om en gaan we van de klaagmodus over in een praktische modus.’ Ondanks dat 2022 volgens de boekingen een goed jaar belooft te worden (de zomervakantie en meivakantie zijn al helemaal volgeboekt) is de situatie financieel nog niet je van het, zo leggen ze uit. ‘Als je een bedrijf begint, zeker in het buitenland, moet je jezelf toch zeker drie jaar de tijd geven. Gelukkig kun je hier relatief makkelijk goedkoop leven: onze ene buurman maakt wijn, de andere olijfolie en een man verderop in het dorp slacht zijn eigen koeien.

Nooit meer terug naar Nederland

Italië is een openluchtmuseum: je hoeft nooit ver te reizen of veel geld te betalen om bijzondere dingen te zien. Van sleetje rijden tussen de besneeuwde bergtoppen tot het zien van eeuwenoude ruïnes’, zegt Rosalie. Terug naar Nederland gaan, dat zien ze dan ook niet gebeuren. ‘Sterker nog: we hopen dat een van onze kinderen de toko ooit zal overnemen.’

TIP ‘Stel jezelf de hamvraag: wil ik non-stop met mijn partner samenzijn als man/vrouw, vader/ moeder én werkmaatje?’

Familie van Loef, in Abruzzo

John en Ilona van Loef vertrekken in 2015 naar Abruzzo. Ze zijn er een aantal jaren heel gelukkig met hun goedlopende B&B.Toch wonen ze tegenwoordig weer in Enkhuizen waar ze met hun nieuwe bedrijf aan hun Italiaanse verleden verbonden blijven.

Zestig bezichtigingen

Ciao Toscane, dá-hag Piemonte. Als John en Ilona op zoek zijn naar een vakantiebestemming zetten ze met een stift een kruis door de plekken in Italië die ze al kennen. Na een tijdje blijft bijna alleen Abruzzo blijft over. ‘Een regio waar we weinig vanaf wisten maar die ons meteen intrigeerde omdat het er onontdekt is’, legt John uit. Ze vallen voor de streek en besluiten er na de nodige vakanties op zoek te gaan naar een huis waarin ze ook een B&B willen beginnen. Zestig huizen verder lopen ze, op een moment dat ze er helemaal niet mee bezig zijn, tegen een huis aan wat nog niet te koop staat. Ze doen een bod, het wordt geaccepteerd. ‘Ik zegde mijn baan op, John verkocht zijn bedrijf en met een volgeladen Volvo en onze twee hondjes vertrokken we’, zegt Ilona.

B&B loopt als een trein

‘Eenmaal een tijdje in Abruzzo kregen we ons dochtertje Luna, en liep de B&B als een trein. We zaten maandenlang achterelkaar volgeboekt’, legt Ilona uit. Dan verzwikt zij haar voet waardoor ze minder goed kan meehelpen bij de dagelijkse werkzaamheden. ‘En ik verstapte me tijdens het klussen en viel bijna van een hoge trap. Toen onze pelletkachel ook nog in de brand vloog, begonnen we ons een beetje zorgen te maken. We voelden ons ineens kwetsbaar, met ons kindje. Wat als er echt iets met ons gebeurde hier?

We zaten prachtig, maar op tweeduizend kilometer afstand van onze familie en driekwartier rijden van het dichtstbijzijnde ziekenhuis. Als er weer brand uit zou breken en we er niet zo snel bij waren geweest dan zou ons huis een hoopje as zijn geworden, lang en breed voor de brandweer ons huis had weten te vinden’, legt John uit.

Van een B&B runnen, terug naar Nederland

‘Nu houden we allebei best van risico nemen, maar met de komst van onze dochter gingen we daar toch anders naar kijken.’ Ze besluiten hun terugkeer naar Nederland eens te overwegen. ‘We liepen een rondje door de wijnvelden en hebben toen huilend de knoop doorgehakt’, zegt John. ‘Het huis was na een paar bezichtigingen verkocht, en daar gingen we.’

‘We hadden voor twee maanden woonruimte in Nederland geregeld, en daarna nog geen idee waar we wilden gaan wonen. Dat was een gek maar ook heel vrij gevoel’, zegt Ilona. Het wordt Enkhuizen. ‘Het aarden in Nederland viel niet mee. De uitdaging zat ‘m vooral in het tempo van het Nederlandse leven. Weer mee te gaan in de snelheid, de verwachtingen, iedereen die iets van je vraagt’, vertelt Ilona.

Nog een keer?

‘Inmiddels kijken we met opgeheven hoofd terug op ons Italiaanse avontuur. Het is nog altijd een feestje om de foto’s terug te zien. En we fantaseren er stiekem al over het nog een keer te doen als onze dochter wat ouder is’, zegt Ilona. Om aan hun leven in Italië verbonden te blijven begonnen ze in 2021 Mr. Verna, een bedrijf dat olijfolie uit Abruzzo op de Nederlandse markt brengt.

TIP ‘Laat je privé-omgeving niet volledig met je gastenverblijf versmelten. Zorg ervoor dat je altijd een plek hebt waar jij en je gezin zich terug kunnen trekken om even ‘thuis’ te zijn.’

Joëlle van der Heide, in Lecce

De inwoners van Lecce weten niet wat ze overkomt als een kleine tien jaar geleden de Nederlandse Joëlle van der Heide en Marieanne Boersma de stad afstruinen op zoek naar een pand voor een B&B of koffietent. Marieanne is inmiddels al lang en breed terugverhuisd naar Nederland, maar Joëlle leeft hier haar Zuid-Italiaanse droom.

In Lecce een B&B beginnen

‘We waren echt the talk of the town’, vertelt Joëlle van der Heide. ‘Twee jonge meiden, ik was 28 jaar, die in Lecce op zoek waren naar een pand om een B&B in te beginnen.’ Het is 2013, Joëlle heeft het wel gezien in Amsterdam,

waar ze dan vijf jaar modeontwerper is. ‘Ik had een koophuis, een auto, vrienden, familie, maar toch was ik niet gelukkig. Ik zag mezelf in het buitenland wonen, op een plek met veel zon.’ Vriendin Marieanne Boersma ziet het ook wel zitten ergens anders iets te beginnen, dus besluiten ze een kijkje te nemen in Puglia.

Vies en kapot

‘Ik was binnen twee seconden smoorverliefd op Lecce. In een bar kregen we de tip voor een pand en dat zijn we gaan bekijken. Het stond al dertig jaar leeg en zag er niet uit. Er vlogen duiven binnen, de ramen waren kapot en het was vies.’ Nadat ze een aantal andere plekken en panden bekijken, besluiten ze toch voor de eerste optie te gaan. ‘We zagen behalve alle troep ook een prachtig plekje. Drie maanden later, december 2013, tekenden we het huurcontract. In februari verhuisden we. Er was nog niet eens gas, water en licht. Dus lagen we de eerste nachten op een matrasje tussen de zooi, overdag gingen we bij McDonalds naar de wc.

B&B beginnen in een huurpand

In zeventien dagen tijd – we klusten van heel vroeg in de ochtend tot midden in de nacht – was het brandschoon, geschilderd en ingericht. En wij waren he-le-maal kapot, maar ik had er een goed gevoel bij. Natuurlijk scheelde het dat het een huurpand was dus dat wij er niet met ons eigen geld inzaten én dat de badkamers al dik in orde waren.’ Little Dolce B&B opent in het vroege voorjaar van 2014 zijn deuren. Marieanne geeft er al vrij snel de brui aan. ‘Erg jammer natuurlijk, maar je kunt iemand die niet gelukkig is niet verplichten te blijven’, zegt Joëlle.

Verliefd

Zelf moet ze er niet aan denken om terug te gaan. ‘Ik had mezelf hervonden, het viel me op hoe materialistisch mijn Nederlandse bestaan eigenlijk was. Hier was ik de hele dag buiten en genoot ik van kleine dingen zoals het weer.’ En nog altijd is dat het geval. De cultuurverschillen vallen haar wel op. ‘Je Nederlandse harde grappen en directheid shockeren al snel. Ik had bijvoorbeeld ook echt geen zin in een relatie met een Italiaan. Al die charmeer- trucjes, daar zat ik helemaal niet op te wachten.’ Toch wordt ze in 2015 verliefd op Riccardo, afkomstig uit Lecce. ‘Nadat ik hem een half jaar genegeerd had, bleek hij toch wel erg leuk.’ Inmiddels hebben ze een tweeling, Jolie en Noah. Ook hebben ze inmiddels bij het plaatsje Ostuni samen een trullo gekocht, de Little Dolce Trullo, die vanaf eind 2022 te boeken is.

TIP ‘Denk niet dat je dingen via mail en telefoon kunt regelen, zo werkt het hier niet. Dus: moet je wat regelen bij de comune (de gemeente) ga ernaartoe en neem vooral al het papierwerk mee wat je hebt. Hoe meer hoe beter, zodat ze je niet weg kunnen sturen.’

Marion Jansen en Erik Bunschoten, in Le Marche

In 2011 verruilen Marion Jansen en Erik Bunschoten hun Brabant voor Le Marche. Ze hebben genoeg van hun gehaaste levens en dromen van een leven met meer tijd voor elkaar. Ruim elf jaar later keren ze terug naar Neder- land, waar ze in Vught op zoek gaan naar een nieuwe uitdaging en meer financiële zekerheid.

Het idee een B&B te runnen

‘Het idee in het buitenland een B&B te beginnen was er bij ons niet direct’, vertelt Marion. ‘Maar toen we elkaar 21 jaar geleden leerden kennen, wisten we onafhankelijk van elkaar al wel dat we graag een tijd in het buitenland zouden willen wonen. Italië werd in de jaren die volgden onze favoriete vakantiebestemming en met name in Le Marche voelden we ons prettig.’ Omdat ze klaar zijn met hun drukke banen in Nederland besluiten Marion en Erik in 2011 de stap te wagen en het een tijdje te gaan proberen in Italië.

Care&Breakfast

‘Oorspronkelijk was het idee om een Care&Breakfast te starten; ik ben verpleegkundige. We wilden graag de mantelzorger ontlasten en hem of haar samen met de zorgbehoevende van een fijne vakantie laten genieten’, vertelt Marion. Maar door alle loketten en hobbels, oftewel de beruchte Italiaanse bureaucratie, komt dat nooit van de grond. ‘Het zou te lang duren voordat we zouden kunnen starten. En er moest geld verdiend worden want ik had geen baan meer en Erik werkte slechts vier maanden per jaar op campings en had dus ook geen riant inkomen. Dus we hebben zo snel als het ging het eerste appartement opgeknapt en zijn direct van start gegaan met de verhuur ervan.

Financieel zwaar

De eerste drie jaren waren vooral financieel zwaar; we gingen van een dubbel salaris in Nederland naar minder dan één salaris. We waren op elkaar aangewezen en moesten het samen zien te redden. We leerden dat we met veel minder geld en spullen ook heel gelukkig konden zijn. Toen we wat bekendheid kregen ging het al snel beter en nadat we een zwembad hadden laten plaatsen zaten we het hele seizoen (april tot en met oktober) volgeboekt. We hadden waar we op hoopten: meer tijd voor elkaar en ook de druk van van alles moeten viel weg’, legt Marion uit. Toch gaan ze dit voorjaar terug naar Nederland. ‘

Nieuwe uitdaging

‘We zijn toe aan een nieuwe uitdaging en komen hier financieel niet echt verder. We kunnen leven van de verhuur van twee appartementen maar écht sparen voor de toekomst, of leuke uitspattingen zoals een vakantie, daar is eigenlijk geen ruimte voor’, zegt Marion. In Nederland gaan ze een franchise-onderneming starten bij de Herbergier in Vught. ‘Mensen met dementie kunnen hier hun eigen appartement huren, zij krijgen alle zorg die nodig is. Ons huis wordt onderdeel van het pand’, legt Marion uit. Italië gaan ze wel erg missen. ‘Het klimaat; soms kunnen we in januari al in de tuin lunchen. En de schitterende natuur. Ook het eten wat het seizoen brengt. Dus geen aardbeien in de winter. En oh ja, de koffie!’, zegt Marion.

TIP ‘Zoek voor je vertrek al contact met andere B&B-houders in de omgeving waar je wilt gaan wonen. Zo kun je leren van hun fouten