De Florentijnse keuken van Emiko Davies

De half Japanse, half Australische Emiko Davies woont sinds acht jaar in Florence. Daar dook ze in de gebruiken van de lokale keuken waarvan ze verslag doet op haar blog. Vorig jaar verruilde ze online voor print en kwam ze met een kookboek dat barst van Florentijnse klassiekers. We ontmoetten Emiko in haar thuisstad.

Je bent half Japans, half Australisch. Hoe ben je in Florence terecht gekomen?
‘Het is eigenlijk een beetje het “lot” en toeval. Ik was twintig en bezig met een studie Beeldende Kunst. Ik wilde graag een cursus etsen in het buitenland doen en iemand tipte mij dat dat in Florence kon. In een opwelling besloot ik me in te schrijven en het was liefde op het eerste gezicht. Na mijn afstuderen bracht ik een aantal jaar door in Sydney, maar ik kreeg Florence maar niet uit mijn hoofd. In 2005 besloot ik terug te keren. Ik trouwde met een local en de rest is geschiedenis.

Wat zijn je favoriete plekken in Florence voor koffie, lunch, aperitivo en diner?
‘De hoofdstukken in mijn boek zijn eigenlijk de volgorde waar ik heen zou gaan voor al deze eetmomenten. Achter in het boek staan alle adressen handig bij elkaar, dus je zou kunnen zeggen dat al mijn favoriete plekjes daar gebundeld staan. Maar als ik mijn perfecte dag zou moeten samenstellen, dan zou ik beginnen bij Pasticceria Giorgio voor koffie en wat zoets. Voor de lunch zou ik voor een panino en een glas wijn gaan bij Semel, vlak bij de Mercato di Sant’Ambrogio. Of bij Buongustai in het centrum. Aperitivo zou ik doen bij mijn favoriete wijnbar, Le Volpi e L’Uva. En voor het diner zou ik aanschuiven bij een warme, oldskool trattoria zoals Casalinga of Sostanza.’

Wat is het belangrijkste dat je hebt geleerd van de Italianen?
‘Zo lang ik mij kan herinneren ben ik al gek op koken. Maar in Italië leerde ik voor het eerst koken met de seizoenen. Het waarderen van het wachten op producten tot het precies het goede moment is. Op die manier zijn ingrediënten op hun best en smaken ze het allerlekkerst. Dan is er ook maar weinig nodig om het beste in de ingrediënten naar boven te halen. En dat is precies waar ik zo van houd in de Italiaanse keuken: eenvoud, no-nonsense en toch zo heerlijk.’

Je runt al een aantal jaar een praachtige blog. Waarom besloot je een boek uit te brengen?
‘Toen ik mijn blog vijf jaar geleden begon, was het mijn grootste droom om ooit een boek uit te brengen. Ik hoopte toen dat mijn blog een oefening zou zijn voor het schrijven en het delen van recepten en om naamsbekendheid te creëren. Twee jaar geleden kreeg ik – uit het niets – een mail van een uitgever (Hardie Grant, red.), of ik
geïnteresseerd was in het schrijven van een kookboek. Ik knijp mezelf nu nog steeds of ik niet aan het dromen ben.’

En tot slot, als het mogelijk is om te antwoorden: wat is je favoriete recept uit je boek?
‘De recepten zijn oprecht mijn 80 favoriete recepten uit Florence. Als ik er één moet kiezen – voor nu dan – dan zou dat panzanella zijn. Het is een broodsalade met tomaat, komkommer, rode ui en kruiden. Een echte klassieker. Poëet Bronzino schreef er zelfs een gedicht over in de zestiende eeuw! Panzanella vind je in de zomer in werkelijke elke trattoria of café in Florence, maar het is ook ontzettend simpel om thuis te maken. Doordat de helft van het gerecht uit brood bestaat, is het behoorlijk vullend. Perfect als lunch of bijgerecht.’

Benieuwd naar de recepten van Emiko? Je bestelt haar boek The Florentine hier.