Fiat Panda: waarom een miljoenenpubliek voor deze stadsauto viel

De Fiat Panda is inmiddels aan zijn derde serie bezig. Kort geleden rolde het miljoenste exemplaar van de band. Dan hebben we het over de huidige reeks, in totaal zijn er namelijk al méér dan zevenenhalfmiljoen Panda’s gebouwd. De eerste verscheen in 1980. De kleine, vierkante stadsauto veroverde in recordtempo Europa en ook Nederland ging massaal aan het kleintje. Carlo te Lintelo, hoofdredacteur van CorsaItalia magazine, vertelt hoe dat zit.

Mensen die in de jaren tachtig al voor de televisie zaten, herinneren zich ongetwijfeld de reclame van de lachende, bebrilde jongeman en oom agent op de motorfiets. De eerste Panda was leverbaar tot 2002 en in de jaren die volgden werd de Panda de ideale keus voor studenten die een goedkoop tweedehandsje zochten en gezinnen die wel een boodschappenautootje konden gebruiken.

Voor de korte ritjes
Inmiddels is een leuke Panda op de kop tikken verdraaid lastig door het zeer karige aanbod. En dan zijn het vaak ook nog eens auto’s met werk. Mijn vrouw Marieke hoeft gelukkig niet te zoeken, die is voorzien van een keurige Panda 900 Young. In fris mintgroen siert de Panda al twee jaar de oprit en wat begon als ‘lekker makkelijk voor de korte ritjes’ is inmiddels uitgegroeid tot ‘ja dág, je verkoopt je eigen auto maar!’

Baksteen op wielen
Marieke is verliefd op haar groene Ferrari, zoals vriendinnen de baksteen op wielen noemen. O nee, verwacht niet dat Marieke de Panda ook als een Ferrari behandelt. Van binnen ziet de auto er net zo georganiseerd uit als haar handtas: ieder opbergvak ligt vol met paraplu’s, bonnetjes, pennen, haarelastiekjes, een make-uptas met twaalf kleuren mascara (vermoed ik), een oplader voor de telefoon en natuurlijk wat lege flesjes frisdrank. De liefde voor een auto openbaart zich bij een dame toch op een andere manier dan bij mannen. Ik vind het prachtig en neem al het gekraak van papiertjes en het gerol van flesjes bij het nemen van een bocht voor lief. Ook ik heb namelijk een grote zwak voor de Panda.

LEES OOK: Fiat 500, de geschiedenis van de bekendste auto uit Italië

Veel ruimte in compacte auto
Het concept van de klassieke Panda blijft fantastisch: veel ruimte in een compacte auto. De achterbank laat zich met één hand platleggen, de hoedenplank hoeft niet te worden uitgenomen, die scharniert tegen de bank aan. Je zet hem werkelijk op ieder kleine plekje neer, er zijn namelijk maar weinig auto’s kleiner dan de Panda. De kosten? Wederom fantastisch! Met een verbruik van 1:18, houderschapsbelasting om te gieren (zo’n vijftien euro per maand) en een verzekeringspremie die aan bromfietstarieven doet denken, is het de ideale auto ‘voor erbij’.

Excuses
Praktisch is de kleine vierwieler ook nog eens, zo herinner ik me mijn vriend met een Fiat Grande Punto die twee nieuwe matrassen moest hebben. Ik reed met de Panda achter hem aan om te helpen tillen, dacht ik. Bij het passen bleek al snel dat één matras met veel pijn en moeite in de véél grotere Punto kon. Nummer twee kon hij vergeten. Toen hij voorstelde om dan nog maar een keer op en neer te rijden, toonde ik hem de sleutel van de Panda, waarop hij wat meewarig naar me lachte. Twee minuten later moest hij zijn excuses aanbieden, het matras paste met gemak in de Panda, met meer dan genoeg ruimte over voor de kussens.

Nieuwe auto
Oké, ik moet eerlijk zijn: er zijn ook minpunten. Zo stuur ik mijn geliefde wederhelft en dochtertje niet met de Panda op pad als de rit naar de andere kant van het land leidt. Daarvoor moet er maar eens een veilige nieuwe auto komen. Een nieuwe Panda is dan ineens een topidee, zowel praktisch als veilig. Als ik het voorstel krijg ik een voorspelbaar antwoord: ‘Goed idee, maar de groene Ferrari houden we er wél naast!’

 

Carlo te Lintelo is hoofdredacteur van CorsaItalia Magazine, een tijdschrift over Italiaanse auto’s. In zijn vrije tijd maakt hij zonnige kilometers met zijn klassieke Alfa Romeo Giulia.