Yours Trulli, Jeroen en Nicole hopen de zomer te kunnen omhelzen met NL toeristen

In februari, vlak na ons event Little Italy, schreef Jeroen deze blog. Over de terugreis naar Puglia en over Valentijnsdag. De actualiteit van het coronavirus haalde hem in.

‘Een blog na de uitbraak van het coronavirus in Europa en met name in Noord-Italië hoort natuurlijk te gaan over onze ervaringen tot op heden in het zo geteisterde Italië. Ondertussen zijn we allemaal ervaringsdeskundigen geworden, veel van de maatregelen die van kracht zijn in Italië, zijn ondertussen ook ingevoerd in Nederland.

Onzichtbare tegenstander
Net als 9-11 het beginpunt was van de strijd tegen het terrorisme, leven we nu in een wereld in strijd met een onzichtbare tegenstander. De wereld is veranderd op de dag dat we ons bewust werden van onze kwetsbaarheid.

Dit ontroert ons het meest
Wat ons momenteel in Italie het meest ontroert zijn de bijzondere initiatieven die de moraal hoog houden. De balkonscenes waar een muziekintrument wordt bespeeld als dank voor alle zorgmedewerkers. Die gebaren die niks kosten maar waar zoveel liefde voor de medemens uit blijkt. Ook het collectieve bewustzijn hoe we deze tegenstander klein kunnen krijgen is bijzonder. Zo wordt het huisarrest strikt opgevolgd. Simpelweg door ons zelf te isoleren geven we de bacterie minder kans. We Netflixen voor het goede doel.

Tsja, onderstaand verhaal is er eentje zonder Covid 19, zonder controleposten, zonder lockdown, geen militairen die de grenzen bewaken. Niks van dit alles. Toen we dit verhaal schreven, was alles nog ‘vrijheid blijheid’ .

Toen het virus nog ver weg was
Met heel veel pocketcoffee (het chocolaatje dat je bij ieder Italiaans tankstation naast de kassa vindt) in het dashboardkastje en het vooruitzicht van 1800 kilometer autostrade gaan we vol goede moed zuidwaarts. Inderdaad dit is deels geschreven in een tijd dat reizen nog heel gewoon was en het Coronavirus nog heel ver weg was, in Wuhan.

Voor het Little Italy event in de Westergas hebben we een aantal weken doorgebracht in Nederland maar gaan met een stevige wind in de rug met de auto weer richting Puglia. Het is februari.

Italiaanse rijstijl
Met de Zwitserse 2020-sticker voor de tolwegen op de voorruit rijden we richting Basel. Het caffeine shotje in chocolade gehuld zorgt voor een wakkere geest en een Italiaanse rijstijl, een beetje toeteren, gebaartje erbij, want niets is de Italianen vreemd op de weg. We hebben in het Italiaanse verkeer allemaal een beetje gelijk, verkeersborden zijn slechts suggesties, rood licht is bijna groen en het dus verder heel logisch en dus gebruikelijk is in Puglia om dubbel, driedubbel of overdwars te parkeren.

Nederlandse wegen
Tsja, dan is het altijd even acclimatiseren op de Nederlandse wegen. De Nederlandse invoegstroken zijn zo lang, al dat extra asfalt gaat allemaal ten koste van de natuur. Plotseling stoppen midden op de weg om een gezellig praatje te maken met een voorbijganger hoef je in Nederland niet te proberen, denk aan je sociale contacten, lieve Nederlanders. In deze asfaltjungle is het vooral een kwestie van intimideren, het recht van de sterkste. Met onze grote terreinauto staan we hoog in de pikorde, of zou het toch dankzij onze Nederlandse nummerplaat zijn waardoor ze afgeschrikt raken van zoveel verkeersregelwetenschap op wielen?

Als je claxon maar werkt
Meestal wint trouwens het pandaatje of de ape-rijder de race om het laatste parkeerplaatsje hier in die nauwe straatjes van Martina Franca, dus wie lacht hier uiteindelijk dus het laatst? Vooruit, als je claxon maar werkt in Italie en voor de rest is het een toneelstuk, waar het grote licht dat op de derde baan op de autostrade regelmatig zorgt voor de decorverlichting in je achteruitkijkspiegel.

Onderweg
Terug naar de autorit, we rijden op die toen zorgeloze dag in februari heerlijk met de winterzon in het aangezicht vanuit Maastricht naar Martina Franca. De inspirerende ervaringen tijdens het Italiaanse food en travel evenement als standhouder met onze Yours Trulli B&B en als spreker van de Ik Vertrek-workshops zorgen als ingredienten voor voldoende fuel om de rit in één ruk uit te gaan rijden. Natuurlijk is dit niet aan te raden voor de reguliere vakantieganger, waarom zou je ook, onderweg is zoveel moois te bezoeken.

Valentijnsmissie
Wij zijn echter op missie, morgen is het Valentijnsdag, de dag om je geliefde een bloemetje te bezorgen net zoals de bisschop Sint Valentinus dat in de 14e eeuw deed als hij de ouderen of armen bezocht. Wij hebben buren die onze tuin hebben onderhouden tijdens de absentie in Nederland, onze Valentijntjes zeg maar, die we willen bedanken. Als de duisternis valt, stoppen we eventjes bij het Comomeer, om onze weg te vervolgen via Milaan, richting Bologna, dan Rimini, Ancona, Pescara. Radio KissKiss zorgt voor de afleiding tijdens de nachtelijke uren.

Lombardije
Twee weken later zou deze rit niet mogelijk geweest zijn, het episch centrum van de Covid19-uitbraak ligt in het economische hart van Italie, Lombardije. Gelukkig is deze regio uitgerust met fantastische ziekenhuizen, zeker vergelijkbaar met de Nederlandse standaard. Het gebied is momenteel hermetisch afgesloten, je komt er niet meer in of uit.

Kleine volksverhuizing
Het zuiden van Italie waar het zorgstelsel kwestsbaar is en waar de vergrijzing hoog is ligt bijna net zover van Milaan verwijderd als Nederland. Maar er ontstond een aantal weken geleden een kleine volksverhuizing toen uitlekte dat Lombardije op slot zou gaan. Veel Noord-Italianen hebben namelijk familie of een tweede huis in het zuiden. Een Corona-uitbraak op de schaal van Lombardije kan in het zuiden verhoudingsgewijs nog veel meer slachtoffers maken. Er wordt gevreesd dat de uitgelekte lockdown-maatregel averechts zou werken voor Puglia en de andere zuidelijke regio’s.

Stop in Gargano
’s Ochtends rond 8 uur komen we aan in het noordelijke puntje van Puglia. Het is nog zo’n 3 uur rijden richting Martina Franca. Hier in Noord-Puglia ligt het schiereiland Gargano. De peninsula is vanaf de autostrada Adratico niet te missen. Ooit was het een eiland, maar door aanslibbing is het vastgegroeid en oogt vanaf de autostrade als een mysterieus bergketen. Vandaag nemen we de afslag, het is nog vroeg op de dag.

Dorpje van de liefde
Omdat het Valentijnsdag is bezoeken we eerst il paese dell’ amore, het dorpje van de liefde. De patroonheilige van Vico del Gargano is San Valentino. We hebben het dorpje meteen in ons hart gesloten, maar we waren te vroeg in de ochtend gearriveerd om de kleurige en ongetwijfeld geurige optocht van het standbeeld van de geliefde heilige opgesierd met sinaasappels en oranjebloesem te zien. We kregen wel vlinders in de buik van de prachtige kronkelwegen die je vanaf Vico langs steile kliffen en bosranden met soms 5 meter dikke beukenbomen voert richting Vieste.

Badplaats
Vieste is de belangrijkste badplaats van de Gargano en is gelegen op de oostelijkste punt van het schiereiland. Het mideleeuwse centrum van Vieste is zeer goed bewaard gebleven. Via heel veel stijle trapjes bereik je tenslotte op het hoogste punt van de smalle rotsrichel het klooster van San Fransesco, met een prachtig uitzicht als beloning. Hier komen we zeker terug.

Andrà tutto bene
Eenmaal in Martina Franca ligt onze trullo er vertrouwd bij. Wij houden ons vast aan het gegeven dat de liefde altijd zal overwinnen. Ook wij applaudiseren om 12 uur ’s middags voor de doktoren en verpleegsters in de frontlinie, Andra tutto bene, net zoals de rest van Italie. Het sociale afstand doen van elkaar is een van de valkuilen voor het het land met z’n sterke familiebanden waar soms 3 generaties in 1 huis wonen.

Stay safe
‘Laten we vandaag meer afstand houden zodat we elkaar morgen steviger kunnen omhelzen’ om in de woorden van Premier Conte te blijven. Wij hopen samen de zomer te kunnen omhelzen met alle Nederlandse toeristen die Italië liefhebben. Wij vieren onze vrijheid op 1800 kilometer afstand van Nederland met anderhalf metertje ertussen, maar volgen zeker het nieuws in Nederland en Italië op de voet, meer dan ooit. Stay safe.’

 

Jeroen Peeters en Nicole van Wieringen
Deze Italiëliefhebbers runnen al jaren de luxe bed & breakfast Bouteaque in Maastricht. Het stel heeft een nieuwe droom en dat is een B&B in een echte Italiaanse trullo. Voor ons bloggen ze over hun Pugliese avontuur. Lees de andere Yours Trulli-blogs van Jeroen en Nicole