Een ode aan Milaan

Vorig jaar september bezocht ik Milaan met een aantal vrienden. We zouden naar de Grand Prix gaan en even ‘met de mannen een weekendje weg om mannendingen te doen’. Bovendien kon ik dan ze tussen de vrije trainingen, kwalificaties en race Milaan even laten zien. ‘Gewoon, die duomo, die winkelstraat, enzo’. Dat is ook min of meer het imagoprobleem van Milaan, terwijl de stad zo veel meer te bieden heeft. De stad is een dame, ze wil ontdekt worden, je zult moeite voor haar moeten doen. En als je dat geduld kunt opbrengen, dan zul je Milaan met al haar schoonheden leren kennen.

Velen hebben een haat-liefdeverhouding met Milaan. Sommigen zeggen zelfs dat je de Noord-Italiaanse stad ‘in een dagje wel gezien hebt.’ Ik niet. Ik ontdek iedere keer weer nieuwe dingen. Zo is niet alleen de Duomo di Milano prachtig vanaf de begane grond, ook bovenop kun je naar hartenlust genieten van alle pracht en praal. Het uitzicht is meraviglioso! Loop daarna even naar Castello Sforzesco om je te vergapen aan het volgende knappe staaltje architectuur. De grote fontein voor de hoofdingang hoor je van meters afstand kletteren en is gebouwd à la Vittorio Emanuele II: groots en imposant.

En nu we het toch over de goede man hebben, bezoek zeker de Galleria Vittorio Emanuele II. Het gaat mij dan niet eens zo zeer om winkels als Versace, Gucci en Prada, het gaat mij vooral om het pand zelf: zo mooi, zo luxe. Neem ook de tijd om de mozaïeken vloer goed te bekijken en dan in het bijzonder de afgebeelde stier in het midden. Het schijnt geluk te brengen als je een rondje draait op zijn genitaliën, maar dat laat ik graag aan jou over. Voor wie op zoek is naar een knusse en gezellige sfeer, is een wandeling door Via Brera een uitstekend plan en als ik dan een suggestie mag doen: er ligt een alleraardigst restaurant aan het Piazza del Carmine. Vraag of ze de tagliatelle con pere e goza (gorgonzola) op het menu hebben staan. Fantastisch!

Het schijnt geluk te brengen als je een rondje op zijn genitaliën draait, maar dat laat ik graag aan jou over

Een persoonlijk hoogtepunt is tegelijkertijd ietwat luguber: de Cimitero Monumentale. Inderdaad, de grootste begraafplaats van de stad. Het gebouw bij de ingang is al groots, maar als je het pand betreedt, voel je je pas echt klein. De cimitero is echt Italiaans: veel emotie, veel tierelantijntjes en build to impress. Het is bizar en fascinerend tegelijkertijd.

Het leukste heb ik voor het laatste bewaard: de wijk Navigli. Echt, trust me! In dit deel van Milaan vind je nog een paar van de weinig overgebleven kanalen van de stad. Een beetje Venetië in het klein. Het is zo’n wijk waar je verliefd op kunt worden en dat is bij mij gebeurd. De vele enoteca’s en restaurants langs het water schreeuwen om er een Aperol te drinken en te genieten van de kleine dingen in het leven. Een van die enoteca’s is Da Pietro: wijntje, plankje met formaggi, prosciutto e mortadella en quality time met vrienden. Voor onze neus wrong een auto zich tussen twee andere geparkeerde auto’s. Hier en daar even de bumpers kussen et voilà, het past. Onder luid applaus lachte hij naar ons. Mooie Italiaanse taferelen.

Vaak zijn de dingen die je per toeval ontdekt eigenlijk de leukste en dat gebeurt als je Milaan de kans geeft. De stad beloont die moeite en iedere keer als ik Milaan bezoek, ontdek ik weer iets nieuws. Het opvallendste blijf ik de ontspannen sfeer in de wijken Brera en Navigli vinden. Van eettent naar eettent lopen, en je iedere keer culinair laten verrassen van al het lekkers dat Italië te bieden heeft. Weer even genieten van de op twee na grootste duomo van Europa en even shoppen. Natuurlijk, ook dat is Milaan. Maar Milaan is meer, veel meer en de stad doe je niet ‘even’. New York is toch ook meer dan alleen Times Square en Central Park? Rest me nog een ding: duim voor Max tijdens de F1 van Monza. Forza Max!

Ciao,
Mark