Terug naar overzicht

Soloreizen is populair – met deze tips durf jij het ook

Soloreizen wordt steeds populairder, met name vrouwen gingen de afgelopen jaren veel vaker alleen op reis. Wij spraken drie ervaringsdeskundigen die in hun eentje vakantie vierden in de Laars.

Marion Wold (66 jaar)
distributeur van tassenmerk
Uashmama gaat al jaren in
haar eentje op vakantie.

Mijn Italiaanse solotrip

‘Onlangs ben ik in mijn eentje een maand in Italië geweest, om werk en vakantie te combineren. Ik ben al twintig jaar alleen, dus ik heb wel vaker alleen gereisd, bijvoorbeeld ook met een zeilboot langs de Turkse kust. De vrijheid je eigen gevoel achterna te gaan is mij veel waard. Ik begon mijn Italiaanse solotrip met een retraite in het Mandali Retreat Centre, een prachtige plek bij het Lago d’Orta, waar ik elke dag gemediteerd heb en uren zwom in het meer.

Daarna ben ik voor zaken doorgereisd naar Toscane, en vervolgens bleef ik wat dagen aan zee in Rimini. Het grappige is: in Nederland kan ik het soms een beetje awkward vinden om in mijn eentje uit eten te gaan, maar in Italië heb ik dat gevoel niet. Ik kies wel altijd zorgvuldig een plekje uit, het liefst op een leuk terras met veel reuring en ik ga meestal niet zitten aan het allerbeste tafeltje. Logischerwijs plaatsen obers aan zo’n plek liever twee, drie of vier gasten omdat dat financieel gewoon interessanter is. Ook zorg ik er altijd voor dat ik een goed boek bij me heb. Italianen reageren er over het algemeen erg goed op als je in je eentje smult van hun eten. Ze zijn gastvrij en vriendelijk en ze genieten als jij geniet, en misschien zijn het ook wel meer gewend dan bijvoorbeeld Nederlanders. In menig Italiaanse stad zie je allerlei oude, Italiaanse dames in hun eentje op een terras zitten.’

Alleen op reis

‘Lang niet iedereen die je tegenkomt begrijpt overigens dat je voor je lol alleen op reis bent. En vooral Nederlanders voelen vaak de behoefte er iets van te zeggen. Ik herinner me een avond in een prachtig, gerenoveerd klooster; ik zat te genieten van een prosecco en een truffelpasta. Vlak naast me schoof een stel aan, dus ik deed snel mijn boek weg, zodat ze niet konden zien dat ik ook Nederlands ben.

Eerst bestudeerden ze me vrij schaamteloos en daarna begonnen ze tegen elkaar te praten: “Jeetje, kijk dat, daar zit je dan in je eentje, wat sneu.” En het grappige is, zulke situaties heb ik vaker gehad, en bijna altijd met Nederlanders. Er heerst blijkbaar bij ons nog altijd een bepaalde vooringenomenheid dat een vrouw alleen sneu zou moeten zijn. Raar toch? Hoe vaak zien we geen stel in een restaurant zitten dat elkaar helemaal niks te melden heeft? Ik ben er overigens van overtuigd dat die opvatting snel aan het veranderen is, in de huidige maatschappij zijn zó veel alleenstaanden.’

Journalist Liesbeth Rasker (34 jaar) reist vaak alleen en schreef het boek Solo reizen, hoe je in je eentje de wereld trotseert.

Net als veel Italianen ben ik trouw aan wat bevalt

Ik heb de hele wereld over gereisd in mijn eentje, van de Filipijnen tot Sri Lanka. Een aantal jaar geleden ben ik in mijn eentje naar Ligurië gegaan, nadat ik als kind al jaren met mijn ouders in Italië kwam. Het beviel zo goed dat ik nu altijd in september in hetzelfde dorpje aan zee op vakantie ga. Net zoals veel Italianen ben ik trouw aan wat bevalt, ik vind het leuk een relatie op te bouwen met zo’n plek. Ik weet daar precies waar ik de beste pasta’s eet en het lekkerste ijs haal, daardoor voel ik ook geen fomo waardoor ik van mezelf van alles moet ondernemen. Vaak plak ik aan mijn tijd in Ligurië een weekje Toscane vast, tijdens mijn laatste vakantie ben ik doorgereisd naar de Amalfikust. Ik vind het fijne aan alleen reizen dat ik met niemand rekening hoef te houden. Als ik vier dagen op het strand wil liggen, is er niemand die zeurt. En als ik alleen maar wil wandelen, dan kan ik dat doen zo lang ik wil. Daarnaast denk ik dat het ook goed is om, naast een druk leven vol afspraken met familie en vrienden, tijd voor jezelf te nemen en je een tijdje aan alles te onttrekken.’

Leuke date

‘Ik kon altijd al goed alleen zijn, dus saai vind ik het in mijn eentje nooit. Sterker: ik denk dat het voor iedereen goed is als je jezelf in je eentje leert vermaken. En in Italië vind je op een iedere straathoek wel een trattoria met lekker eten, dus ik vind het bijna knap als je je op zo’n plek kunt vervelen, of nou je alleen bent of niet. Ik vind het heerlijk om lang stil te staan bij wat er op mijn bord ligt, een praatje aan te knopen met Italianen of wat te schrijven in mijn reisdagboek. Ik ervaar zo’n moment als een leuke date met mezelf. Ik krijg heel vaak leuke reacties van Italianen, de oude mannen vragen steevast waar mijn man is. Op een bestemming als bijvoorbeeld de Filipijnen zou ik dan niet zo snel zeggen dat ik alleen reis, in Italië doe ik dat wel en maak ik er vaak een lolletje van. Ik heb me er als vrouw alleen nog nooit onveilig gevoeld. Ik zou er op een dorpspleintje met oude mannetjes met een gerust hart mijn portemonnee op een bankje neerleggen.’

Royaltywatcher Justine Marcella (52 jaar) vertrok afgelopen jaar voor het eerst alleen een maand naar Italië.

Italië is mijn happy place

Dit was het moment. Ik had mijn baan opgezegd omdat ik een nieuw avontuur wilde aangaan. Ik was daarvoor jarenlang hoofdredacteur bij het magazine Vorsten, dan ga je niet zo makkelijk een maand weg. En ik wist al langer: Italië is mijn happy place, ik zag deze reis als een kans om mezelf opnieuw uit te vinden. Ik ben begonnen aan de kust bij de Cinque Terre, daarna ben ik doorgestoken naar Toscane en toen langzaamaan weer naar boven gekacheld. Ik heb ruim 5.000 kilometer gereden, ik had geen reis uitgestippeld en niks geboekt. Ik ben in Haarlem de straat uitgereden en voor mijn gevoel begon mijn vakantie toen meteen. Als ik geen zin meer had om te rijden, zocht ik een leuk hotel. Het is dat mijn vriendinnen het me hebben verboden maar ik was eigenlijk van plan om een matras in mijn auto te leggen zodat ik overal kon overnachten.’

Bijzondere sfeer

‘Ik heb, eenmaal in Italië, uren in kerken doorgebracht. Ik had tijdens deze reis ook wat persoon lijke zaken te verwerken, maar ik ben niet zo goed in yoga of meditatie. Een oude, katholieke kerk heeft echter wél een rustgevende uitwerking op mijn gedachten. Met name in de Duomo di Arezzo was ik kind aan huis, ik zat er uren op een houten bankje. Als ik met iemand samen op vakantie was geweest dan had die persoon me al tien keer mee naar buiten gesleurd. Ook in Rapallo had ik een geweldige tijd omdat ik daar veel vrouwen heb ontmoet die net als ik alleen op reis waren. Dat zorgde voor een bijzondere sfeer, en leverde menig laat avondje op. Alleen heb ik me niet gevoeld, al merkte ik wel dat ik rustige plaatsjes bij voorkeur links liet liggen; ik was er in oktober en dan is een plek als Forte dei Marmi helemaal uitgestorven. Liever streek ik neer op een druk pleintje bij een populaire, lokale koffiebar. En hoewel je aan mij van een kilometer afstand ziet dat ik geen Italiaan ben, vond ik het heerlijk daar de locals te bestuderen en me als een van hen voor te doen. Er was eigenlijk maar één moment dat ik het niet meer zag zitten, en dat was in een haarspeldbocht, op de weg tussen Lucca en Pisa. Ik heb extreme last van hoogtevrees en had mezelf klemgereden. Toen heb ik in paniek de eerste de beste tegenligger, een vrachtwagenchaffeur uit Napels zo bleek, tegengehouden om mijn auto naar beneden te rijden. Achteraf is zo’n moment natuurlijk goud waard.

TIP ‘Ga gewoon én zorg dat je genoeg geld gespaard hebt. Want het vliegt eruit, vooral als je alleen bent.’

Editie bestellen

Dit artikel komt uit: De Smaak van Italië editie 1 Maart|april 2023. Bestel dit nummer hier in onze webshop

8 dagenvanaf€ 1013p.p.

Ontdek prachtig Puglia op de fiets

Een mooie fietsreis die veel mogelijkheden biedt om de Salento streek op een bijzondere manier te ontdekken. Een tour langs prachtige plekken als Lecce, Otranto, Leuca en Gallipoli.

Meer informatie Meer informatie