Een grote Italiaanse familie

Ik weet het van tevoren en toch word ik er iedere keer weer door verrast: de uitbundigheid en oprechtheid van onze Italiaanse vrienden. Of het nu gaat om een bezoek, een praatje of elkaar tegenkomen in een restaurant, het is bijna onmogelijk om elkaar te passeren met slechts een beleefd knikje. Met veel kabaal word je begroet. De baci vliegen in het rond, iedereen wordt geknuffeld en de ober wordt gesommeerd snel nog wat glazen erbij te halen. En een fles, voor het geval dat.

Een tijd terug waren we uitgenodigd voor de heropening van een van onze favoriete restaurants in Genk, La Posta. De inrichting was volgens eigenaar Fabio toe aan een upgrade en na een flinke opknapbeurt kreeg tout Genk en omstreken een uitnodiging om de nieuwe zaak te bewonderen. Op een maandag. Nu weet ik niet wat jij gewend bent, maar normaliter is de maandag nou niet bepaald de meest geëigende dag om feest te vieren. Niet in Genk, in Genk maakt het eigenlijk niet uit welke dag het is. Iedere gelegenheid wordt aangegrepen om het leven te vieren.

Nu weet ik niet wat jij gewend bent, maar normaliter is de maandag nou niet bepaald de meest geëigende dag om feest te vieren.

Het leek wel of iedereen die een uitnodiging had gekregen, er ook daadwerkelijk was. Als één grote familie. Tijdens het feest kregen we gelijk een vervolguitnodiging en wel voor de lancering van een magazine, La Posta. Blijkt dat Fabio samen met partner in crime Mirko Paglia een heus lifestyle vakblad gaat uitbrengen en die lancering wilde vieren met iedereen die hen dierbaar is.

Dus een paar maandagen (inderdaad, alweer een maandag…) later stonden we in Hasselt. De heropening was al top, dit was overweldigend! Hoogtepunt van de avond was natuurlijk de bekendmaking van het allereerste magazine en glunderend van trots stonden Fabio en Mirko op het podium. En terecht! Het vakblad ademt Italië.

Om zo’n avond in stijl te eindigen werden we in een limo naar onze parkeerplaats gebracht. Beleving tot aan de auto zeg maar. Enigszins beduusd reden we weg, helemaal onder de indruk. Dus volgende week zitten we weer bij La Posta, te genieten van het authentieke eten. Ik bestel dan overigens alvast een extra fles wijn. Je weet immers nooit welk deel van mijn Italiaanse of Vlaamse ‘familie’ we tegenkomen. En anders gaat die extra fles ook wel op.

Ciao,
Mark